Pemangku raja Heungseon Daewongun.

Sepanjang sejarah dinasti Joseon, Korea mengekalkan dasar pemencilan yang ketat dari dunia luar (dengan pengecualian interaksi dengan dinasti Qing dan sekali-sekala berdagang dengan Jepun melalui pulau Tsushima). Walau bagaimanapun, ia tidak berjaya sepenuhnya dalam menutup dirinya daripada hubungan asing. Mubaligh Katolik telah mula menunjukkan minat terhadap Korea seawal abad ke-16 dengan ketibaan mereka di China dan Jepun.

Melalui misi utusan Korea ke istana Qing pada abad ke-18, idea-idea asing, termasuk Kristian, mula memasuki Korea dan menjelang akhir abad ke-18 Korea mempunyai orang Kristian asli yang pertama. Walau bagaimanapun, hanya pada pertengahan abad ke-19 mubaligh Katolik barat pertama mula memasuki Korea. Ini dilakukan secara senyap, sama ada melalui sempadan China–Korea Utara atau Laut Kuning. Mubaligh Perancis Persatuan Misi Asing Paris tiba di Korea pada tahun 1840-an untuk berdakwah kepada kumpulan Korea yang semakin meningkat. Bishop Siméon-François Berneux, yang dilantik pada tahun 1856 sebagai ketua gereja Katolik Korea yang masih baru, menganggarkan pada tahun 1859 bahawa bilangan penganut Katolik Korea telah mencecah hampir 17,000 orang.[6]

Bishop Berneux dari Persatuan Misi Asing Paris telah diseksa dan kemudian dipenggal pada 7 Mac 1866.[7]

Pada mulanya, mahkamah Korea menutup mata terhadap pencerobohan sedemikian. Sikap ini berubah secara tiba-tiba, bagaimanapun, dengan pertabalan Raja Gojong yang berusia sebelas tahun pada tahun 1864. Mengikut tradisi Korea, pemangkuan dalam kes minoriti akan pergi ke peringkat permaisuri. Dalam kes ini, ibunda konservatif putera mahkota yang terdahulu, yang telah mangkat sebelum putera mahkota boleh menaiki takhta. Ayahanda kepada raja baharu itu, Yi Ha-ung, seorang yang cerdik dan bercita-cita tinggi dalam usia awal empat puluhan, diberi gelaran tradisional ayahanda raja yang tidak memerintah: Heungseon Daewongun, atau "Putera Istana Agung".

Walaupun kuasa Heungseon Daewongun di istana adalah tidak rasmi, sebenarnya berpunca daripada adat tradisional dalam masyarakat Konfuxian supaya anak lelaki mematuhi bapa mereka, beliau segera mengambil inisiatif itu dan mula mengawal dasar negara. Beliau boleh dikatakan salah seorang pemimpin yang paling berkesan dan kuat dalam Dinasti Joseon yang berusia 500 tahun. Dengan restu pemangku permaisuri balu yang sudah lanjut usia, Heungseon Daewongun memulakan kempen dua kali untuk mengukuhkan kuasa pusat dan memencilkan kuasa daripada tatanan tradisional yang hancur di luar sempadannya. Semasa Heungseon Daewongun mengambil alih kawalan de facto kerajaan pada tahun 1864, terdapat dua belas paderi Jesuit Perancis yang tinggal dan berdakwah di Korea, dan dianggarkan 23,000 orang penganut tempatan Korea.[8]

Pierre Henri Dorié dari Persatuan Misi Asing Paris, juga terbunuh di Korea pada tahun 1866.

Pada Januari 1866, kapal-kapal Rusia muncul di pantai timur Korea menuntut hak perdagangan dan pemastautin dalam apa yang kelihatan sebagai kesan tuntutan yang dibuat ke atas China oleh kuasa barat yang lain. Orang Kristian Korea yang mempunyai hubungan dengan istana melihat ini peluang untuk memajukan perjuangan mereka dan mencadangkan satu pakatan antara Perancis dan Korea untuk menangkis kemaraan Rusia, mencadangkan lebih lanjut bahawa pakatan ini boleh dirundingkan melalui Bishop Berneux. Heungseon Daewongun kelihatan terbuka kepada idea ini, tetapi ia mungkin satu muslihat untuk membawa ketua Gereja Katolik Korea ke tempat terbuka; setibanya Berneux ke ibu negara pada Februari 1866, beliau telah ditangkap dan dihukum bunuh. Perkara yang sama kemudian berlaku kepada paderi Katolik Perancis yang lain dan penganut Katolik Korea.

Beberapa faktor menyumbang kepada keputusan Heungseon Daewongun untuk bertindak keras terhadap penganut Katolik. Mungkin yang paling jelas ialah pengajaran yang diberikan oleh China, bahawa berurusan dengan kuasa barat hanya menyebabkan kesusahan dan kehinaan – dilihat paling terbaru kesan kekalahan teruk semasa Perang Candu Kedua. Tidak dinafikan juga segar dalam fikiran Heungseon Daewongun adalah contoh Pemberontakan Taiping di China, yang telah diselitkan dengan doktrin Kristian. 1865 telah menyaksikan hasil tuaian yang lemah di Korea serta pergolakan sosial, yang mungkin telah menyumbang kepada kesensitifan yang tinggi terhadap kepercayaan kepada pihak asing. Tindakan keras itu mungkin juga berkaitan dengan percubaan untuk memerangi kumpulan berpuak di istana, iaitu agama Kristian telah membuat beberapa terobosan.

Laksamana Muda Roze ialah komander Skuadron Timur Jauh Perancis.

Hasil daripada perangkap Korea, semua kecuali tiga orang mubaligh Perancis telah ditangkap dan dibunuh: antara mereka termasuk Bishop Siméon Berneux, serta Bishop Antoine Daveluy, Father Just de Bretenières, Paderi Louis Beaulieu, Paderi Pierre-Henri Dorie, Paderi Pierre Aumaître, Paderi Martin-Luc Huin – yang kesemuanya ialah ahli Persatuan Misi Asing Paris, dan telah dikanonkan kemudiannya oleh Paus John Paul II pada 6 Mei 1984. Sebilangan besar penganut Katolik Korea juga ajal (sekitar 10,000 orang)[9] apabila ramai yang dihukum bunuh di tempat yang dipanggil Jeoldu-san di Seoul di tebing Sungai Han.

Pada penghujung Jun 1866, salah seorang daripada tiga mubaligh Perancis yang masih hidup, Paderi Félix-Claire Ridel, berjaya melarikan diri melalui kapal nelayan atas bantuan 11 penganut Kristian tempatan, dan pergi ke Chefoo (kini dikenali sebagai Yantai), China pada awal Julai 1866.[10] Di Tianjin pula, kebetulan yang menyambut ketibaan Ridel ialah komander Skuadron Timur Jauh Perancis, Laksamana Muda Pierre-Gustave Roze. Mendengar tentang pembunuhan beramai-ramai dan penghinaan terhadap maruah negara Perancis, Roze berazam untuk melancarkan ekspedisi punitif terhadap Korea. Dalam hal ini, beliau disokong kuat oleh pemangku konsul Perancis di Peking, Henri de Bellonet.[11]

Di pihak Perancis, terdapat beberapa sebab kukuh di sebalik keputusan untuk melancarkan ekspedisi punitif. Ini berkaitan dengan keganasan yang semakin meningkat terhadap mubaligh Kristian dan penganut di kawasan pedalaman China, yang selepas Perang Candu Kedua pada tahun 1860 telah dibuka kepada orang barat. Pembunuhan beramai-ramai ke atas orang barat dan Kristian di Korea dilihat dalam konteks tingkah laku anti-Barat di China oleh pihak berkuasa diplomatik dan tentera di barat. Ramai yang percaya tindak balas tegas terhadap tindakan keganasan itu adalah perlu untuk mengekalkan prestij dan kekuasaan negara mereka.

Sebagai tindak balas kepada peristiwa itu, Perancis Kuasa Usaha di Beijing, Henri de Bellonet, mengambil beberapa inisiatif tanpa berunding dengan Quai d'Orsay. Bellonet menghantar nota kepada Zongli Yamen yang mengancam untuk menduduki Korea,[12] dan beliau juga memberi arahan kepada Komander Tentera Laut Perancis di Timur Jauh, Laksamana Muda Pierre-Gustave Roze, untuk melancarkan ekspedisi menghukum terhadap Korea, yang Roze menjawab: " Memandangkan [kerajaan] Choson membunuh sembilan orang paderi Perancis, kami akan membalas dendam dengan membunuh 9,000 orang Korea."[13]